Nú er litla gullið mitt búið að fá nafn. Hann heitir Haukur Nói. Hann var skírður 6. september, af Sr. Oddi Bjarna Þorkelssyni, hér í Möðruvallakirkju. Veislan var hér á Möðruvöllum 3. Þetta var yndislegur dagur.
Haukur Nói
Þau, Nonni, Guðrún og strákarnir, komu 4. september.
Jón Tómas fór suður 7. sept. en Guðrún og strákarnir voru hér út vikuna og fóru suður 14. sept. Við áttum yndislegan tíma saman.
Þetta eru nautin okkar. Þessir stóru, Þórður og Simmi, fóru á sláturhús 4. sept. Þeir vigtuðu 240 og 250 kg.
Nú eru þeir Bjössi og Siggi elstir. Þessir tveir litlu Einar og Júlli dafna vel. Við erum svo að fá tvo í viðbót og þeir eru líka eins og allir þessir, frá Helga og Röggu á Syðri-Bægisá.
Huginn litli er búinn að vera mikið veikur. Fær mörg flogaköst. Hann er búinn að vera á sjúkrahúsi síðan 13. september. Fyrst fyrir norðan, og svo fórum við með sjúkraflugi suður. Hann er búinn að vera á gjörgæslu frá mánudeginum 15. sept. og þangað til í gær 18. sept. Nú er hann á Barnaspítala Hringsins. Vonandi fer honum að batna, elsku gullinu.
Við fluttum í Möðruvelli 3, 15. sept. í fyrra. Sá dagur var eftirminnilegur. Það gerði þvílíkt rok og slyddu. Það fauk upp hlið á hólfi sem kindurnar voru í. Við urðum að leita að þeim, og smala, í kolsvarta myrkri, roki og slyddu. Það hafðist nú að lokum. Ekki var þurr þráður á okkur eftir þetta.
Núna ári síðar, fór ég með Huginn litla í sjúkraflugi suður. Sá dagur er líka eftirminnilegur. Vonandi á ég ekki eftir að upplifa svona dag aftur.
Þetta er búinn að vera erfiður tími.
Molinn kveður.
N/A Blog|WrittenBy Birgittu
