Vá hvað ég er löt við að skrifa eitthvað hér inn. Ég er búin að vera eitthvað svo andlaus í allmarga daga. Bíða, bíða og bíða. Já ég er að bíða eftir að komast að hjá lækninum mínum, svo hann geti séð hvað ég get, og get ekki, gert með hendinni með slitna vöðvann, þótt hann sé með segulómmynd. Ég er nú búin að reyna að segja honum hvað ég get ekki gert, en nei hann verður að sjá mig. Svo líklegast lætur hann mig í aðgerð eftir það, eða það vona ég allavegana, því ekki get ég verið svona. Ég fæ ekki tíma hjá honum fyrr en 8. mars, í skoðun, og svo þarf ég að bíða í einhverja daga eftir að komast að í aðgerð. Ég er alveg að falla á tíma með þetta alltsaman, því ég verð áreiðanlega einn til tvo mánuði að ná mér eftir aðgerðina, og eftir einn mánuð og 26 daga BYRJAR SAUÐBURÐUR. Ég er ekki svona þolinmóð, en er samt að reyna að hugsa um það að það eru svo margir, því miður, sem eiga það miklu verra en ég, og það mikið verra. Ég á nú bara gott að vera svona. Ég skellti mér suður í gærkvöld, til að fá að knúsa litla gullið mitt. Alltof langt síðan ég sá hann síðast. Ég er líka búin að sjá báða ömmu strákana mína, þá Dag og Jökul. Mikið er nú gaman að fá að sjá þá alla. Einar Breki
Við Guðrún og Einar Breki fórum í heimsókn til Líneyjar og Inga, í dag. Líney er frænka mín. Við erum systradætur. Þau búa í Mosfellsbæ. Þau voru í hesthúsinu sínu og við fórum bara þangað. Ekkert smá flott hjá þeim. Bæði hesthúsið og líka kaffistofan þeirra. Svona á að hafa þetta. GÓÐA aðstöðu fyrir sín áhugamál. Einar Breki var ekkert hræddur við hestana. Vildi bara taka í þá. Einar Breki vildi bara fara á bak.
Ég ætla að reyna að vera ekki svona löt að skrifa hér. Ég setti inn nokkrar myndir. Ég er ekki alveg búin að ákveða hvenær ég fer heim aftur, en ég held samt að ég skelli mér í það á morgun. Við Guðrún og Einar Breki erum búin að vera á flakki í allan dag, út um allan bæ, og verðum líklegast á flakki líka á morgun.
